مادران فرزندان ایران

فاطمه سپهری، زادهٔ ۱۳۴۳، زنی مقاوم و شجاع است که در برابر ظلم و فساد ایستاده است. پس از از دست دادن همسرش در دوران جنگ ایران و عراق و به رغم تصمیمات ناعادلانه دادگاه، سرپرستی فرزندش را از دست داد، اما هیچ‌گاه تسلیم نشد. در سال ۱۳۸۳، در ۴۰ سالگی، به دنبال تحصیلات عالیه در رشته مدیریت بازرگانی در دانشگاه فردوسی مشهد رفت.

در ۱۳۹۸، او یکی از امضاکنندگان بیانیهٔ ۱۴ زن کنشگر بود که خواهان استعفای خامنه‌ای و گذار از جمهوری اسلامی شدند. پس از این اقدام شجاعانه، فاطمه به همراه برادرش در مشهد توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و به زندان وکیل‌آباد منتقل گردید. اما هیچ تهدیدی نتوانست اراده او را شکسته و فاطمه سپهری همچنان با افتخار و بی‌پروا از آرمان‌هایش دفاع کرد. او در برابر ظلم ایستاد و از پذیرش عفو خامنه‌ای خودداری کرد.

ناهید شیرپیشه، مادر دلیر پویا بختیاری، جان‌باخته‌ای از اعتراضات آبان ۹۸، نماد ایستادگی و مقاومت در برابر ظلم و فساد است. او به رغم تهدیدات مداوم و بازداشت‌های متعدد، همچنان بی‌پروا در پی عدالت برای پسرش و دیگر قربانیان ظلم رژیم است. ناهید شیرپیشه با کلامی پر از عشق به وطن، از دغدغه‌های پویا در مورد ایران و مردمش می‌گوید: «پویا نه تنها عاشق ایران بود، بلکه صدای درد و رنج ۸۰ میلیون ایرانی را به بلندترین حد رساند. او جان خود را فدای آرمان آزادی کرد و در راه نجات مردمش ایستاد.» مادر دلیری که با هر قدمش در مسیر دادخواهی، آتش مبارزه را در دل مردمان ایران روشن کرده و چراغ امید را در دل آنانی که به دنبال عدالت و آزادی هستند، فروزان می‌سازد. ناهید شیرپیشه با اراده‌ای فولادی، نه تنها صدای پسرش، بلکه صدای همه ایرانیان تحت ستم است.

نوید افکاری، قهرمان کشتی و جوان دلیر ایرانی، در اعتراضات مرداد ۱۳۹۷ به پا خواست و جان خود را فدای آزادی و عدالت کرد. او به دلیل حضور در این اعتراضات و اتهامات ساختگی به دو بار اعدام، حبس طولانی و شلاق محکوم شد. در ۲۲ شهریور ۱۳۹۹، بی‌خبری از حکم ناعادلانه، در زندان عادل‌آباد شیراز به طرز وحشیانه‌ای اعدام شد. نوید، که در جوانی پر از افتخار و قهرمانی کشتی بود، در آخرین تماس خود با برادرش به امید و آرامش سخن گفت، اما بامداد روز بعد، خبر اعدام او جهان را شوکه کرد. اعترافات او تحت شکنجه‌های جسمی و روانی گرفته شد و حتی فیلم‌های ادعایی علیه او هیچ‌گاه اثبات نشد. مادر او، بهیه نامجو، فریاد اعتراض به این ظلم را سر داد و همچنان از عدالت برای پسرش می‌جنگد. نوید افکاری، نماد مبارزه و شجاعت در برابر ظلم است.

کیان پیرفلک، کودک ۹ ساله ایرانی، در ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذه به دست رژیم جمهوری اسلامی ایران جان خود را از دست داد. در حالی‌که او همراه با خانواده‌اش در خودروی شخصی در حال بازگشت به خانه بود، مأموران حکومتی به سمت ماشین آن‌ها رگبار گلوله گشودند. این کودک که آرزو داشت مهندس رباتیک شود، به‌طور بی‌رحمانه‌ای هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. مادر کیان، ماه‌منیر مولایی‌راد، با صدای بلند از دروغگویی مقامات جمهوری اسلامی پرده برداشت و شهادت داد که نیروهای لباس‌شخصی خودروی آنان را هدف قرار دادند. روایت مادر کیان پیرفلک در شبکه‌های اجتماعی در مقابل روایت رسمی حکومت ایستاد و توجه جهانیان را جلب کرد. کشته شدن کیان پیرفلک به نماد مظلومیت و صدای اعتراض ایرانیان در برابر ظلم و بی‌عدالتی تبدیل شد. خون کیان، همچنان در دل ملت ایران شعله‌ور است.

حمیدرضا روحی بنفشه‌ورق، جوانی شجاع و مبارز از تهران، در ۲۶ آبان ۱۴۰۱ جان خود را در جریان انقلاب زن، زندگی، آزادی فدای آرمان‌های بزرگ کرد. او که به پسرِ بارون معروف شده بود، در حالی که در محله شهر زیبا با معترضان به خیابان آمده بود، در برابر نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی ایستاد. هنگامی که گلوله‌های سرکوبگران او را در زانو زخمی کرد، با پای زخمی خود را تا سر کوچه کشاند و در حالی که اعتراض می‌کرد، گلوله جنگی دیگری به قفسه سینه‌اش شلیک شد. حمیدرضا روحی با دلی پر از شجاعت و صدایی که خواهان آزادی و عدالت بود، جان خود را از دست داد. این جوان بی‌پناه و شجاع امروز در تاریخ ایران به نماد مقاومت و آزادی‌خواهی تبدیل شده است. خون او همچنان در دل انقلاب ایران شعله‌ور است و برای آزادی، امید می‌بخشد.

آیدا رستمی، پزشک شجاع و فداکار ایرانی، در ۲۱ آذر ۱۴۰۱ در جریان خیزش ۱۴۰۱ ایران جان خود را فدای انسانیت کرد. او که برای درمان معترضان زخمی در محله اکباتان تهران و دیگر مناطق غربی پایتخت به خانه‌هایشان می‌رفت، در برابر خطرات و تهدیدات رژیم ایستاد تا جان‌های بی‌گناه را نجات دهد. آیدا پس از انجام مأموریتی پزشکی در شب، به‌طور ناگهانی مفقود شد و یک روز بعد پیکر بی‌جان او با ادعای "تصادف رانندگی" به خانواده‌اش تحویل داده شد. اما آثار شکنجه و ضرب و جرح شدید بر بدن او حکایت از جنایتی وحشیانه داشت. این پزشک بی‌گناه، نماد فداکاری و ایثار در برابر ظلم شد. خون آیدا، همانند هزاران شهید دیگر، در دل انقلاب ایران شعله‌ور است و صدای اعتراض او علیه استبداد هرگز خاموش نخواهد شد.

شبنم سهرابی، مادر شجاع و تنها، در ۶ دی ۱۳۸۸ در جریان اعتراضات عاشورا جان خود را فدای آزادی کرد. او که از منزلش بیرون رفته بود، توسط خودروی نیروی انتظامی زیر گرفته شد و چندین بار از زیر چرخ‌های ماشین پلیس عبور کرد. فیلم این جنایت، که به‌سرعت در رسانه‌ها پخش شد، صدای اعتراض به سرکوب خونین مردم ایران را در جهان طنین‌انداز کرد. پس از چند ماه، هویت شبنم سهرابی افشا شد و مشخص گردید که او ۳۴ ساله بود و در شرایطی مرموز و ناعادلانه جان باخت. نیروی انتظامی تلاش کرد تا حقیقت را پوشش دهد و علت مرگ او را "برخورد با جسم سخت" اعلام کرد. اما مادر شبنم، با دلی پر از درد، پرسید که این "جسم سخت" اسم ندارد؟ خون شبنم، همچنان در دل انقلاب ایران شعله‌ور است و نماد مبارزه برای آزادی و عدالت.

مهسا (ژینا) امینی، قهرمان جوان ایرانی، در ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ توسط گشت ارشاد رژیم جمهوری اسلامی ایران به دست مأموران این دستگاه سرکوبگر گرفتار شد و در اثر ضربات وحشیانه آن‌ها دچار شکستگی جمجمه و مرگ مغزی شد. سه روز بعد، در ۲۵ شهریور، در بیمارستان کسری تهران جان خود را از دست داد. اما این جنایت، شعله‌ای از خشم و بیداری را در دل مردم ایران و جهان برافروخت. اعتراضات گسترده‌ای در سراسر ایران و فضای مجازی به راه افتاد و هشتگ #مهسا_امینی به یک نماد جهانی مقاومت تبدیل شد، با بیش از ۳۰۰ میلیون توییت و رکورد تاریخ توییتر را شکست. قتل مهسا، زمینه‌ساز قیام سراسری علیه ظلم و فساد حکومت شد و با جنبش زن، زندگی، آزادی، او جایزه حقوق بشر ساخاروف اتحادیه اروپا را دریافت کرد. مهسا امینی نماد بی‌پایانی از مقاومت و آزادی‌خواهی است.

ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری، یکی از جان‌باختگان اعتراضات آبان ۹۸، نماد شجاعت و مقاومت در برابر ظلم است. او از جمله مادران دادخواهی است که با وجود تهدیدات مکرر مأموران امنیتی و بارها بازداشت و ضبط لوازم شخصی‌اش، هیچ‌گاه از پیگیری عدالت برای پسرش و دیگر قربانیان دست نکشیده است.

ناهید شیرپیشه درباره دغدغه‌های پویا در مورد سرنوشت ایران و مردمش می‌گوید: «پویا عاشق وطنش بود، دغدغه‌اش ایران و مردمش بود. او صدای ۸۰ میلیون ایرانی زجر کشیده شد و جان خود را فدای آزادی و عدالت کرد.» این مادر دلیر همچنان در برابر ظلم ایستاده و با اراده‌ای قوی، صدای بی‌صدایانی است که در برابر ظلم حاکم سکوت کرده‌اند. او با هر قدمش، شعله‌های امید و عدالت‌خواهی را در دل ایرانیان روشن می‌کند.

ندا آقاسلطان، فرشته آزادی و صدای اعتراض ایرانیان، در ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ در جریان اعتراضات پس از انتخابات دهم ریاست‌جمهوری به دست رژیم جمهوری اسلامی ایران کشته شد. در خیابان‌های تهران، ندا با گلوله‌ای از سوی نیروهای بسیج جان خود را از دست داد، اما مرگ او تنها آغاز داستانی حماسی بود. فیلم لحظه جان دادن او، نماد ظلم و بی‌عدالتی، به‌سرعت در جهان پخش شد و تبدیل به پربیننده‌ترین مرگ تاریخ بشریت شد. ندا آقاسلطان نه تنها در ایران، بلکه در سراسر دنیا نماد اعتراض، آزادی‌خواهی و مقاومت شد. حتی با تهدیدات و فشارهای رژیم بر خانواده‌اش، مادر ندا همچنان ایستادگی کرد و گفت: «ما به دیه نیاز نداریم، ما عدالت می‌خواهیم.» او به عنوان نماد دموکراسی‌خواهی و صدای آزادی‌خواهی ملت ایران در تاریخ باقی خواهد ماند.

مجیدرضا رهنورد، قهرمان کشتی ایرانی و مردی با قلبی پر از شجاعت، در ۲۶ خرداد ۱۳۷۸ متولد شد و در ۲۱ آذر ۱۴۰۱ به دست رژیم جمهوری اسلامی اعدام شد. او در جریان خیزش سراسری ۱۴۰۱ ایران به دنبال ظلم و بی‌عدالتی بازداشت شد. بدون طی شدن هیچ‌گونه تشریفات قانونی و در شرایطی که حق دفاع از خود و دسترسی به وکیل از او سلب شده بود، به اتهام کشتن دو بسیجی و زخمی کردن چهار نفر دیگر به حکم اعدام محکوم شد. این حکم در کمتر از دو هفته از محاکمه اجرا شد. پیش از اعدام، مجیدرضا با شکنجه‌های بی‌رحمانه و سوزاندن دستش که نماد ملی شیر و خورشید را به یادگار داشت، روبرو شد. اما او همچنان در برابر رژیم مستبد ایستاد. اعدام او نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان موجی از خشم و اعتراض به‌راه انداخت. مجیدرضا رهنورد، نماد ایستادگی و مقاومت در برابر ظلم شد.

خدانور لجه‌ای، جوان بلوچ و سنی‌مذهب از زاهدان، در ۱۰ مهر ۱۴۰۱ در جریان خیزش ۱۴۰۱ ایران جان خود را فدای آزادی کرد. او که در محله شیرآباد زندگی می‌کرد و با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کرد، به‌عنوان یک اینفلوئنسر در شبکه‌های اجتماعی شناخته می‌شد. خدانور که آرزوهای بزرگی برای آینده داشت، به‌دلیل اعتراض به ظلم و فساد رژیم، توسط مأموران امنیتی بازداشت شد و در دوران حبس با بی‌رحمی شکنجه شد. تصویری از او در بازداشت، در حالی که به یک میله پرچم بسته شده و لیوانی آب مقابلش قرار داشت، در رسانه‌ها منتشر شد و نماد ظلم‌ستیزی و ایستادگی او شد. کشته شدن خدانور در دل ایرانیان شعله‌ای از مبارزه علیه رژیم ظالم ایجاد کرد و خونش به نماد مقاومت و آزادی‌خواهی تبدیل شد. این جوان بی‌گناه، امروز در تاریخ ایران به‌عنوان یک قهرمان یاد می‌شود.

نیکا شاکرمی، نوجوان شجاع و معترض ایرانی، در ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ در جریان خیزش ایران جان خود را فدای آزادی و عدالت کرد. او که در تظاهرات با روسری‌سوزی و شعار دادن حضوری فعال داشت، در برابر ظلم و سرکوب ایستاد و برای تحقق آرمان‌های انسانی خود جنگید. پس از تماس اضطراری‌اش با خانواده، مأموران امنیتی او را ربودند و در حالی که در تلاش بود از دست آن‌ها فرار کند، دستگیر و مورد شکنجه وحشیانه قرار گرفت. پس از ۱۰ روز جستجو، پیکر بی‌جان او در کهریزک شناسایی شد و گزارش‌ها حکایت از تجاوز و ضرب‌وشتم شدید او داشت. نیکا شاکرمی، نماد مظلومیت و شجاعت شد؛ خون او در دل انقلاب ایران شعله‌ور است. او در تاریخ ایران به‌عنوان قهرمان آزادی و مقاومت علیه استبداد شناخته می‌شود و صدای اعتراضش هرگز خاموش نخواهد شد.